SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases

   

 

 

 

PAKT
Pakt (2021)

Label Moonjune Records
Score 2 (out of 5 JoJo's)

                                                                             

PAKT staat voor de van Brand X bekende bassist Percy Jones, gitarist Alex Skolnick, drummer Kenny Grohowski en gitarist Tim Motzer. Ik kan mij voorstellen dat ze tijdens de opnames van dit dubbelalbum ontzettend veel plezier hebben gehad tijdens het improviserend tot stand laten komen van deze twaalf erupties. En ze zullen hun skills, voor zover nodig, nog verder hebben kunnen ontwikkelen op die manier. Maar waarom dit moet worden uitgebracht is mij een raadsel. Een aaneenschakeling binnen PAKT van "hoor eens hoe goed ik kan spelen" waarbij de luisteraar de gehele tijd op zoek is naar enige structuur of melodie en soms zelfs naar synergie. Ik in ieder geval wel en ik heb een verrassing voor u: gezocht en niet gevonden!

Burnt Belief -
Mutual Isolation (2021)

Label Alchemy Records
Score 4 (out of 5 JoJo's)

 


Moest toevallig enige weken terug denken aan bassist Colin Edwin. Af en toe komt zijn naam nog weleens voorbij maar ik zou mij ook kunnen voorstellen dat hij in het spreekwoordelijke zwarte gat was gevallen na het stoppen van Porcupine Tree. Dat is gelukkig niet het geval want hij is de samenwerking aangegaan met gitarist en toetsenist Jon Durant als Burnt Belief. Op 'Mutual Isolation' bijgestaan door Vinny Sabatino (drums), de werkelijk geweldige trompettist Aleksei Saks en Andi Pupato (percussie).
Het is een aantrekkelijk album geworden met 9 composities die zich bewegen in het fusiegebied van progressive jazz rock, ambient music en elektronische muziek. Het album is ten gevolge van de Covid-ellende op afstand van elkaar tot stand gekomen. Hoewel ik dat bij sommige andere releases weleens meen te horen is daar hier geen sprake van. Het album neemt je mee naar een andere wereld, klinkt ruimtelijk, zelfs wat spacey, niet in de laatste plaats door het sferische trompetspel van Saks. Edwin ronkt er heerlijk op los op de double bass en Durant is vakkundig bezig op vooral de toetsen. Het album doet mij qua sfeer denken aan het briljante 'Returning Jesus' van No-man - niet ver van Colin Edwin af - maar dan zonder zang. Kortom: een heerlijk album van hoge kwaliteit!

Jon Durant & Stephan Thelen -
Crossings (2021)

Label Alchemy Records
Score 3 (out of 5 JoJo's)

En dan dook Jon Durant niet alleen op in het hierboven besproken Burnt Belief maar ook in een samenwerkingsverband met de Zwitserse gitarist Stephan Thelen. Die hier al eerder werd besproken met zijn met 4 JoJo's bekroonde album 'Fractal Guitar' uit 2019.
Ook dit album is op afstand tot stand gekomen waarbij Durant tijdens het maken uitkeek op de Willamette River in Portland, Oregon, terwijl Thelen vanuit zijn huis in Zwitserland uitkeek over het Meer van Zürich. Daar moet toch iets goeds uitkomen, al is het dan ver van elkaar af, en dat is ook zo.
De 'loops' en 'e bow' van Thelen gaat prachtig samen met de elektrische 12 snarige gitaar van Durant en samen creëren zij een weldadige sfeer waarin het heerlijk wegzweven is op wat ik toch ambient music zou willen noemen. 'What's in a name' maar voor de duiding toch wel handig lijkt mij. Muziek die je weghaalt van een wereld in verwarring, die er voor zorgt dat je 7 tracks en bijna een uur even niet denkt aan de dagelijkse besognes in een maatschappij op drift. Dank heren!

Short Track by Harry 'JoJo' de Vries (10-2021)

 

SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases







The Wrong Object - Into the Herd (2018)

Label Moonjune Records
Score 4 (out of 5 JoJo's)
                                                                               
    

Aan The Wrong Object werd al vaker aandacht besteed op ProgLog AFTERglow. De band, onder aanvoering van gitarist Michel Delville, komt met 'Into the Herd' met hun vijfde album.
In mijn beleving spelen op deze nieuweling de 'woodwinds' (Marti Melia, bas- en tenorsax, klarinet en Francois Lourtie, tenor- en sopraansax) een prominentere rol dan op de vorige albums. De referenties aan Frank Zappa (vooral ten tijde van 'Waka Jawaka') zijn dan ook nog talrijker dan voorheen. En als Delville er her en der dan nog een gitaarsolo doorheen strooit die qua aanslag, timing en soms ook 'distortion' schatplichtig lijkt aan de grote meester, dan is het karakter van dit album en de 9 tracks wel duidelijk. Zappiaanse, complexe jazz-rock, hoogwaardig uitgevoerd, met een kop, een melodische romp en een staart waarbij een vakkundige ritmesectie (Pierre Mottet, bas en Laurent Delchambre, drums) de boel bij elkaar houdt en de keyboards (Antoine Guenet) prachtige, eigenwijze thema's prijsgeven. 
Had ik 'Into the Herd' van The Wrong Object eerder doorgrond dan waren de eindlijsten 2018 een nog moeilijker klus geworden. Een positie voor dit album in de Top10 was zeker niet misplaatst geweest.
   
London Underground - Four (2018)

Label Musea
Score 3 (out of 5 JoJo's)



Voor veel Italiaanse bands geldt dat de uitspraak van het Engels storend is. Daar hebben we bij London Underground geen last van want het nieuwste album 'Four' is volledig instrumentaal.
De band had bij oprichting in 1998 als doel de sound van de British underground en psychedelische pop uit de zestiger jaren te vangen, waarbij men geinspireerd werd door Brian Auger en Georgie Fame. Nu was Auger experimenteler en had zijn muziek meer diepgang, toch is die invloed 20 jaar later nog dominant aanwezig in de muziek van deze drie Italianen. Zij laten door Hammond Organ en piano gedomineerde muziek horen die soms vervaarlijk dicht in de buurt komt van 'easy listening' maar door een onverwachte wending of solo keert men zich in de 10 tracks steeds weer af van dat genre. Op de momenten waarbij men aanschuurt tegen de zgn. 'Canterbury Sound', zoals in 'What I Say' en 'Three Men Job, is er zeker geen sprake van 'easy listening'. 
'Four' is een goed en heerlijk album voor de late uurtjes of om na een hectische dag even bij te komen. De band verdient zeker meer aandacht want lijkt nu toch in de obscure 'underground' te verkeren. Maar wellicht vinden ze dat prima.


Stephan Thelen - Fractal Guitar (2019)
 
Label Moonjune Records
Score 4 (out of 5 JoJo's)



Wat een sterk album heeft gitarist Stephan Telen afgeleverd met 'Fractal Guitar'. Ondersteund door o.a. David Torn, Markus Reuter en Matt Tate neemt Thelen je mee in een sferisch universum waarin hallucineren onvermijdelijk is. 
In datzelfde universum bevindt zich King Crimson - de gitaarpartijen en thema's op dit album doen met enige regelmaat Fripperiaans aan - maar ook Pink Floyd in hun beginjaren. Floyd kwam in die tijd met uitgesponnen psychedelische tracks (zoals 'Set the Controls for the Heart of the Sun'), tijdens hun optredens o.a. in de UFO-club gelardeerd met vloeistofdia's. Thelen weet die sensatie integraal op dit album te vangen o.a. in de lange tracks 'Briefing for a Descent Into Hell' (18:37) en 'Road Movie' (13:23). Ook zijn er ambientpassages door alle tracks geweven. Overigens speelt de Zwitser Thelen de 'fractal guitar' waarmee, via pedalen en andere hulpmiddelen, 'delay' en 'feedback' ontstaat en complexe ritmes worden gerealiseerd.
Thelen heeft een geweldig album afgeleverd dat perfect is geproduceerd en je meeneemt naar een universum waar je als serieus progliefhebber graag wil zijn. 


Peter Banks' Harmony in Diversity (2018)
 
Label Peter Banks Music Estate
Score 4 (out of 5 JoJo's)


Peter Banks wordt nog steeds, zes jaar na zijn dood, gelinkt met zijn relatief kortstondige lidmaatschap van Yes. Deze geweldige gitarist heeft na Yes echter heel veel werk gemaakt, werk dat niet altijd bij het grote publiek bekend is. Gold bekendheid voor zijn soloalbums nog enigszins, de band Harmony in Diversity die hij formeerde in 2004 en die bleef bestaan tot 2007 bleef altijd wat obscuur. Onterecht vind ik.
Harmony in Diversity, naast Banks bestaande uit Andrew Booker (drums, programming, later in Sanguine Hum) en Nick Cotham (bass) leverde maar een album af 'Trying' (2006). Dat is de derde CD van 6 in deze 'Complete Recordings'. Een prima instrumentaal werkstuk waarop Banks zijn kwaliteiten uitgebreid toont, de vaak geïmproviseerde composities goed zijn en de invloed van Booker groot is. De ambientsfeer die her en der rondzwerft komt met name uit zijn koker, zoals in het wonderschone 'Everything Ends in Nothing'. De overige 5 CD's bestaan met name uit bewerkte mini-disc opnames - goed van kwaliteit, soms echter niet - live opnames en door Booker de afgelopen jaren uit 'loops', experimenten en 'samples' samengestelde tracks.
'The Complete Recordings' is een prachtig vormgegeven document waarbij de 6 CD's aan de ene kant wat teveel van het (niet altijd) goede zijn maar aan de andere kant een compleet beeld geven van de ontwikkeling die de niet altijd in de omgang gemakkelijke Peter Banks in die jaren doormaakte. Een eerbetoon dus. En terecht.
Short Track by Harry 'JoJo' de Vries (02-2019)