Wat een week CD ...

Transatlantic - Bridge Across Forever (2001)

Mag het ietsje minder ...

... denk ik regelmatig bij cd's in het progrockgenre. En dat gaat zeker op voor de luxe-editie van 'Bridge Across Forever', het tweede album van de verzamelgroep Transatlantic (bestaande uit toppers van Dream Theater, Spock's Beard, Marillion en The Flower Kings). Een bonus-cd vol volstrekt overbodig tweederangs materiaal; een track die na een minuut afgekapt wordt onder luid gelach (we doen het gewoon even overnieuw); als de cd na 76 minuten is afgelopen volgt na enkele minuten stilte nog een toetje, en van de vier nummers hebben twee een lengte van ruim 26 minuten.
Over de muziek kun je natuurlijk niet echt klagen. Het zijn stuk voor stuk klassemuzikanten en op dit album wordt een zeker bandgeluid gevonden dat op het debuut volgens velen nog ontbrak. Maar toch: waarom geen indexering aangebracht? Zodat je niet persé de hele rit hoeft uit te zitten om bij minuut 18 te komen van 'Duel with the Devil', waarin Roine Stolt aan een sublieme gitaarsolo begint die later nog terugkomt in een spannend duel met de synth van Neal Morse. Prachtige symfo, maar je moet wel even zoeken. Peter Swart (wat een week 22)