Wat een week ... CD

MONOMYTH - Exo (2016)

Hypnotiserende ...

... of beter hallucinerende psychedelische spacerock dat is wat de Haagse band Monomyth ook op hun derde album laat horen. Iets meer laid-back dan op het titelloze debuut (2013) en op de tweede leg 'Further' (2014) maar laid-back is in dit segment een relatief begrip.
Met invloeden van bijvoorbeeld Pink Floyd en Kraan maar inmiddels gezegend met een eigen Monomyth handtekening, zijn de uitgesponnen tracks alle vijf even sterk. De repeterende thema's en akkoorden brengen je langzamerhand in andere sferen en los van de wereld. De langzame maar zekere evolutie in die thema's zet de luisteraar dan weer met beide benen op de grond om vervolgens weer los te komen van die mooie maar vaak ook boze aarde. 

Ik vraag mij wel af hoe lang de band op deze voet door kan gaan. Maar voorlopig laat Monomyth hoge kwaliteit horen die ook in het buitenland aandacht verdient. Dat lijkt, gezien de artikelen en recensies aldaar, langzamerhand op gang te komen. En terecht. Harry de Vries (wat een week 15).