Volume One: Sylvan - Posthumous Silence (2006)
Er is al veel moois geschreven over het album 'Posthumous Silence' van de Duitse band Sylvan. Het is een conceptalbum en bij een dergelijk project horen natuurlijk hoofd- en neventhema’s.
Het hoofdthema van het werk, de ‘rode draad’ zogezegd, is voor het eerst te horen in 'Bequest Of Tears' (track 2), waarin de vaderfiguur het dagboek vindt dat zijn pas gestorven dochter heeft bijgehouden gedurende haar laatste levensdagen. Een langzame, droevige melodie, prachtig gespeeld door de piano:
Een stukje in D mineur dat, als je niet oppast, de hele dag in je hoofd kan blijven rondzingen. Niet verwonderlijk dus dat het later terugkeert in 'Message From The Past' (track 12), als vader de laatste woorden van zijn dochter leest en een enorm schuldgevoel hem overvalt. De melodie wordt hier uitgevoerd door de cello, die aanvankelijk de pianolijn uit track 2 volgt, en er een variatie op laat volgen.
Hoe sterk het thema is blijkt uit 'Posthumous Silence', de slottrack van het album. Vader laat het dagboek vallen en wordt overweldigd door verdriet. Maar het is ons aller verdriet: “We, who have failed to understand and to save our child …” Het nummer start met de piano die de originele melodie volgt, waarna bij minuutmijlpaal 1:58 de prachtige gitaarsolo begint die het thema majestueus uitbouwt. Een waardig slot van een indrukwekkend album, waarmee Sylvan de symfonische rock verrijkt heeft met een heerlijke melodie. Peter Swart
